Treść dokumentu napisanego w języku łacińskim przetłumaczył na język polski i opublikował w dziele „Sądeczcyzna” (Kraków 1863, tom I, str. 183-184) Szczęsny Morawski – zasłużony badacz historii tych terenów.
      Dokument ten stanowił wstęp do późniejszej erekcji kościoła i parafii przez biskupa krakowskiego. Niestety, ani dokument erekcji, ani dokładna data erekcji kościoła w Żegocinie nie są znane. W ten sposób włączono parafię w system administracyjno – prawny państwa polskiego.
     Pierwsza wzmianka o parafii w Żegocinie pochodzi z 1335 roku (spis świętopietrza). Była to wtedy niewielka parafia, wpłacała tylko 3 skojce opłaty (dla porównania sąsiednia Trzciana – Libichowa – 18 skojców). Do XV wieku do parafii żegocińskiej należały wsie: Żegocina, Bytomsko, Skrzydłówka (obecnie jest to część Łąkty Górnej), Łąkta Stara (obecnie Górna), Rozdziele. Obszar parafii wynosił 33 km².

     Odpis aktu erekcyjnego parafii i wsi Żegocina

„Roku Pańskiego tysiąc dwieście dziewięćdziesiątego trzeciego. Wszystkim razem i każdemu z osobna, współczesnym i przyszłym niniejszą treścią wiadomo czynimy, że my Zbigniew Żegota, dziedzic Łąkty, idąc za radą zbawienną naszych przyjaciół, po dobrym namyśle, w pewnej nadziei zbawienia dusz naszych przodków, teraz żyjących i potomków, fundujemy kościół we wsi naszej Wola Żegota zwanej na cześć Boga Wszechmogącego i Świętego Mikołaja naszego patrona, który to kościół uposażamy z wszelką wolnością lasami, łąkami i ornymi polami bez wszelkiej przeszkody do użytku, posiadania i na dobry użytek obracania podług woli plebanów. Prócz tego nadaliśmy temu kościołowi młyn w rzeczonej wsi Wola Żegota leżący z wszelkimi prawami i wolnością jak go sami posiadaliśmy, na zawsze, nic tamże sobie albo naszym następcom nie rezerwując, lecz pełnomocnie darowaliśmy i darujemy. Ten to młynarz wiecznymi czasy będzie obowiązany co rok jedną grzywnę polską płacić plebanowi jako czynsz, także będzie obowiązany mleć bez miarki plebanowi, będzie obowiązany osiem dni robić, w własnym domu reparację przedsięwziąć i gdy trzeba będzie, znowu gontami pobić, odrzwia i drzwi we dworze będzie winien odnowić. Jego od wszelkich danin na zawsze zwalniamy. Temuż kościołowi po wszystkich płodach ziemskich, na które sami orzemy w obydwu Łąktach dziesięciny snopowe dajemy i wszyscy sołtysi nasi dziesięciny snopowe dawać są obowiązani po wieczne czasy. Także każdy kmieć we wsi Wola Żegota będzie obowiązany dawać dwa korce żyta i tyleż owsa. A w obu Łąktach i innych wsiach każdy z nich korzec owsa ma dawać po wieczne czasy, zagrodnicy zaś 1 1/2 korca owsa. Na tej rzeczy potwierdzenie pieczęć nasza się dołącza”.