Droga Krzyżowa – to w Kościołach chrześcijańskich nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia Go do grobu. Tradycja ta powstała w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku. W kościołach katolickich Droga Krzyżowa przedstawiana jest w formie czternastu obrazów lub rzeźb rozmieszczonych na ścianach bocznych świątyni. Stacje drogi krzyżowej to nie tylko odtworzenie wydarzeń z ostatnich dni Chrystusa, ale także podstawa do rozważań medytacyjnych dotyczących m.in. tego, czym jest prawda, miłość, cierpienie, śmierć.

Stacje Drogi Krzyżowej znajdujące się w Kościele Parafialnym pw. Św. Mikołaja w Żegocinie zostały wykonane w pracowni Józefa Müllera w Monachium. W Kronice parafialnej zapisano: „ Wielką ozdobą kościoła są artystycznie wykonane stacje drogi krzyżowej w r. 1903, sprowadzone od Józefa Müllera z Monachium, Bawarii za sumę 2310 kor. Przywóz 152 kor. 70 hal. Razem przeszło 2400 kor. Osadzenie w murze kosztowało 136 kor. Całą tę kwotę przeszło 2500 kor. pokrył sam ks. proboszcz Dutkiewicz”.
    W 1903 w zostały umieszczone w kościele. Ich fundatorem był sam proboszcz – ks. Stanisław   Dutkiewicz, który był w Żegocinie proboszczem w latach 1997 – 1904.
    Fundator ten napisał w „Liber Memorabilium”, że pragnął w ten sposób uczcić Mękę Chrystusa poniesioną za niego i przez piękne obrazy z terakoty chciał pobudzić parafian do rozważania Miłości Bożej i zachęcić do większej miłości Zbawiciela. Pragnął także, by ta fundacja była przebłaganiem Boga za ludzkie uchybienia, których się mógł dopuścić w trosce o Boży Lud.