30 lipca 2021r. ( w 37 rocznicę śmierci ) grupa parafian wraz z ks. Proboszczem Bogusławem Pasierbem udała się do Siedlisk Bogusz, gdzie na cmentarzu parafialnym spoczywa były Proboszcz naszej parafii ks. Wojciech Białas. Parafianie złożyli kwiaty na grobie, zaświecili znicze, ale najważniejsze – odmówili Koronkę do Miłosierdzia Bożego za spokój duszy kapłana i jego sióstr Marii i Karoliny, które 35 lat służyły jako gospodynie ks. Białasa w naszej parafii. W ubiegłym roku grupa parafian postarała się o częściowy remont pomnika byłego proboszcza ( zdjęcia pomnika przed remontem i po remoncie w galerii zdjęć). Po modlitwie na cmentarzu nawiedzono kościół parafialny w Siedliskach  Bogusz, aby w ciszy pomodlić się za ks. Białasa, a potem odbyło się miłe spotkanie przy kawie z ks. Proboszczem miejscowej parafii – ks. Antonim Lelito, który w latach 2012-2014, był wikarym w naszej parafii. W drodze powrotnej pielgrzymi udali się do Tropia, miejsca związanego ze świętymi pustelnikami Andrzejem, Świeradem i Benedyktem, gdzie pomodlili się w własnych intencjach i wysłuchali garści informacji od miejscowego księdza o tym miejscu i jego historii.  Przypomnijmy sobie postać księdza Proboszcza Wojciecha Białasa.

BIAŁAS WOJCIECH (1893 – 1984 )

        Urodził się 23 II 1893 w Grudnie Dolnej (parafia Siedliska Bogusz). Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum w Dębicy (matura w 1913). Teologię studiował w Tarnowie i tutaj 16 IX 1317 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa L. Wałęgi.  Od 3 X 1917 był wikarym w Wierzchosławicach. Z pracy w tej parafii wyniósł sentyment do Wincentego Witosa. Od 27 IX 1920 był wikarym w Zgórsku, od 2 XI 1921 w Czerminie. Tu organizował wspólnotę parafialną w odległych od kościoła parafialnego Górkach, dokąd też się przeniósł. Tu w 1934 przeżył z parafianami wielką powódź, która dotkliwie zniszczyła parafię. Tu też spędził trudny okres okupacji. Pod koniec wojny zostały doszczętnie zniszczone plebania, budynki gospodarcze i mury kościoła. Po wojnie zaistniała konieczność o odbudowy tego wszystkiego. Nie czując się na siłach, udał się na opróżnione probostwo w Żegocinie. Otrzymał je 20 IX 1947. Tu okazał się utalentowanym duszpasterzem.  Przykładnie współpracował z wikariuszami. Swoją osobowością sprawił, że wielu młodych ludzi przekroczyło progi seminariów duchownych. Zwalniając go z tego stanowiska z powodu słabego zdrowia i podeszłego wieku bp Jerzy Ablewicz wyraził mu swe uznanie „za wzorową postawę kapłańską […], która przejawiała się w ofiarnej pracy duszpasterskiej na powierzonych placówkach”. Dziękował księdzu Jubilatowi szczególnie za pozytywny wpływ wychowawczy na młodych kapłanów oraz na budzenie i kształtowanie powołań kapłańskich.  Był radcą kurii diecezjalnej. 19 VI 1982 zwolniony z obowiązków proboszczowskich rezydował w Lubzinie, gdzie zmarł 30 lipca1984. Spoczywa na cmentarzu w Siedliskach Bogusz.

[ngg src=”galleries” ids=”13″ display=”basic_thumbnail” thumbnail_crop=”0″ number_of_columns=”2″]