Spotkania
W każdy piątek o 19:00
Opiekunem Grupy Apostolskiej jest: KS. PIOTR KLÓSKA
Młodzieżowa Grupa Apostolska
Pewnego dnia, kiedy miałam trzynaście lat, zobaczyłam obok kościoła grupkę młodych ludzi.
Często widywałam ich w kościele. Pomyślałam wtedy: Ależ to muszą być nudziarze. Zero życia. Pewnie nie mają nic ciekawego do robienia. Po kilku latach sama do nich dołączyłam.
Jedno jest pewne – jeśli to się nazywa nuda, to ja chcę być nudziarą do końca życia!
Młodzieżowa
Starość nie radość, młodość nie wieczność, dlatego pragniemy jak najlepiej wykorzystać czas młodości, by nie wspominać jej jako „górnej i durnej”, jak pisał Adam Mickiewicz. Mówi się, że jest to najwspanialszy okres w życiu każdego człowieka. Dlaczego więc mielibyśmy tracić nasze młode lata na bezowocnym poszukiwaniu szczęścia w rzeczywistości kreowanej przez ziemski świat? Dzielimy się naszym entuzjazmem i energią z innymi. Nie chcemy być jak ci, o których napisał św. Mateusz: Gdy [gospodarz] wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?” [Mt 20, 6]
Grupa
Jesteśmy grupą – wspólnotą, w której dzielimy się ze sobą swymi troskami, radościami, smutkami i wszystkim tym, co nam w duszy gra, a czasem i tym, co nam leży na wątrobie. Często po tygodniu nauki jest naprawdę wiele do opowiedzenia. Nie trzeba być psychologiem czy filozofem, by stwierdzić, że człowiek jest istotą społeczną. Dzięki Grupie pojawia się poczucie wspólnoty i tego, że nie jest się samym ze swoimi przekonaniami, myślami. Każdy z nas jest inny, przychodzi na spotkania ze swoimi zaletami, ale i niedoskonałościami. Wiele jest radości z tej różnorodności! To nic, że nie potrafię śpiewać i nie rozumiem, dlaczego w grze na gitarze obowiązuje inny alfabet niż dobrze mi znany ABC – ktoś inny uzupełni te braki.
Apostolska
Jesteśmy apostołami – wszelkie podejmowane przez nas akcje, organizowane spotkania, przedstawienia, czuwania to odpowiedź na wezwanie Jezusa: Bądźcie misjonarzami! A skoro sam Bóg prosi, to któż mógłby Mu się oprzeć? Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! [Rz 12, 11]
Pan Jezus posyłał uczniów w świat nie pojedynczo, lecz co najmniej dwójkami. Dlatego i my nie działamy w osamotnieniu, lecz wspólnie. Grupa to nie hermetyczne opakowanie – każdy może przyjść i zobaczyć, na czym polega jej działalność.
Krótka historia
Ruch Apostolstwa Młodzieży zwany potocznie Grupami Apostolskimi zapoczątkował ks. Kard. Karol Wojtyła w 1973 roku. Pragnął on troski o młodzież niezaangażowaną w żadne ruchy przykościelne. Pierwszym moderatorem Grup Apostolskich był ks. Antoni Sołtysik, kolejnym i obecnym jest ks. Paweł Kubani, który jest również moderatorem generalnym Ruchu Apostolstwa Młodzieży.
Cele RAM-u
Podstawowym celem Ruchu Apostolstwa Młodzieży (RAM) jest przygotowanie młodzieży do świadomego i dojrzałego życia z wiarą. Życie takiego człowieka powinno być przepełnione Ewangelią i chęcią służenia drugiemu człowiekowi.
Symbolika RAM
Członkowie Ruchu Apostolstwa Młodzieży to:
- moderatorzy ( czerwona wpinka)
- animatorzy (zielona wpinka)
- uczestnicy, którzy po przebytych stopniach rekolekcyjnych otrzymują następujące odznaczenia:
- – Klasa 7 ( pomarańczowa wpinka)
- – Klasa 8 ( I stopień) (żółta wpinka)
- – II stopień ( niebieska wpinka)
- – III stopień ( czarna wpinka)
- – IV stopień; obecnie wycofany ( biała wpinka)
Charyzmat:
Charyzmatem Grup Apostolskich (Ruchu Apostolskiego Młodzieży) jest apostolstwo – czyli świadczenie życiem o Jezusie. Formacja podzielona jest na poszczególne stopnie. Na pierwszym stopniu młodzież zgłębia treści sakramentu chrztu i bierzmowania, uświadamia sobie swoją tożsamość z Kościołem, odpowiedzialność za niego oraz swojej powołanie i posłannictwo apostolskie. Na drugim stopniu młodzi winni sobie uświadomić jakimi są apostołami, czyli jakimi narzędziami w ręku Jezusa Chrystusa. Dlatego też są zapalani do pracy nad sobą w wewnętrznej łączności z Jezusem Chrystusem, który pomaga im poznać się i przemieniać w sakramencie pojednania. Na trzecim stopniu młodzi uświadamiają sobie konieczność uobecnienia Kościoła, realizacji jego misji w świecie. Stąd przygotowują się do odczytania swojego powołania życiowego i spełnienia go w sakramentach społecznych – małżeństwa, kapłaństwa, czy też oddania swojego życia Chrystusowi w specjalnej służbie społecznej lub indywidualnej drugiemu człowiekowi.
